Žučna kesa je šuplji organ koji se nalazi ispod jetre, a ima ulogu u skladištenju žuči. Problemi koji se najčešće vezuju za žučnu kesu su: prisustvo žučnih kamenaca (cholelithiasis), upala (cholecystitis) i prisustvo benignih i malignih novotvorevina. Žučna kesa je preko duktusa cistikusa povezana sa glavnim žučnim vodom koji se preko papile Vateri ulijeva u tanko crijevo (duodenum).

Laparoskopska holecistektomija je minimalno invazivna metoda, a takođe i zlatni standard, u hirurškom odstranjenju žučne kese. Najčešći uzrok ovakve procedure su žučni kamenci ili konkrementi koji uzrokuju karakteristične bilijarne kolike, a ponekad povraćanje i mučninu. Kod nekih pacijenata ti konkrementi mogu da prođu iz žučne kese u glavni žučni vod (choledocholithiasis) i uzrokuju slične simptome. Smatra se da 5-20% pacijenata sa holelitijazom ima i holedoholitijazu.

ERCP ili endoskopska retrogradna holangiopankreatografija je endoskopska dijagnostičko-terapijska procedura prilikom koje stičemo uvid u stanje papile Vateri, glavnog žučnog i pankreatičnog voda, žučne kese te dijela intrahepatalnih žučnih vodova.
U Specijalnoj hirurškoj bolnici “dr Kostić” godišnje radimo oko 250 laparoskopskih operacija žučne kese i oko 400 ERCP procedura. Obzirom da imamo mogućnost da ove dvije procedure radimo u jednom aktu odnosno prilikom jedne anestezije, do sada smo ovakav pristup upotrijebili 83 puta. Kako svjetska tako i naša praksa govori u korist kombinacije ove dvije procedure i savjetuje da se one učine unutar 72h (toleriše se do 14 dana). Sadašnje studije pokazuju da je kombinacija ERCP-a i laparoskopske holecistektomije sigurna i efektna tehnika sa smanjenim rizikom od post-ERCP pankretitisa, čak štaviše postoje studije koje pokazuju da pacijenti koji su imali akutni pankreatitis ili imaju povećan rizik od pojave akutnog pankreatitisa trebaju da učine ove dvije procedure u jednom aktu.

Takođe bi naglasili da nema pouzdanih dokaza da redoslijed u procedurama ima kliničkog značaja za pacijenta odnosno da li prvo treba pribeći laparoskopskoj holecistektomiji pa onda ERCP-u ili suprotno. Iz našeg iskustva smo primjetili da kada ERCP prethodi laparoskopskoj holecistektomiji, uslijed insuflacije vazduha koja je potreban za izvođenje procedure, kasnije može doći do smanjene vizuelizacije trbušne šupljine prilikom laparoskopije.

Klinički značaj kombinaciji ove dvije procedure u jednom aktu se najviše ogleda u kraćoj hospitalizaciji i većem komforu samih pacijenata, neke studije govore u prilog i manjeg procenta postoperativnih infekcija. Takođe istraživanja pokazuju da kombinacija ERCP-a i laparoskopske holecistektomije značajno smanjanje intrahospitalne troškove.